34,11 km, 1u26, 23,84 km/u, 188 hm (DVD-ngi)
Maandagavond met de fiets naar Elsegem gereden via Heestert, Avelgem, Tiegem en Kaster, vooral langs de weg dus. In Elsegem gestopt bij broeder Nick, op de terugweg in Moen bij broeder Tony. Er - zonder de tussenstoppen - een anderhalf uur op gereden.
Dit weekend staat er de TT in Bléharies op het programma, volgende vrijdag de eerste nachttocht van het seizoen, Gavere !
tussentotaal 2006 : 3.180,13 km
donderdag 31 augustus 2006
maa 28.08.2006 : ritje naar Elsegem
woensdag 23 augustus 2006
woe 23.08.2006 : Köfels - Wenns
26,02 km, 1u05', 23,94 km/u, 250 hm
Na het klimwerk van gisteren, vandaag tijd voor een lange afdaling van een 30 km, dacht ik ... Gestart in Köfels (1.530 m) om een deel van de Pitztal Bikeroute (nr. 614) in omgekeerde richting te rijden tot in Wenns, waar Inge aan de Spar (ja, ze kennen dat in Oostenrijk ook) zou staan wachten met de wagen om van daaruit verder te rijden naar Piller Höhe om er een wandeltocht te maken.
De eerste kilometers gingen er snel door, constant naar beneden vlammen op z'n The Beasts, maar dan ietske trager, dit tot ongeveer in St.-Leonhard (1.366 m). En toen begon het ... Pijlkes op z'n Bloso's, maar dan vaak geen in plaats van slecht geplaatst.
Het eerst misreden net na Bichl (1.317 m). Geen pijlke te bespeuren dus de ongeschreven mountainbikewet gevolgd dat er dan rechtdoor gereden moet worden. Er bleek al snel dat deze wet blijkbaar niet in Oostenrijk telt. Na een kleine km tot de vaststelling gekomen dat de weg wel erg bleef omhoog gaan in plaats van af te dalen. Efkes op de kaart gekeken en gezien dat ik compleet naast het parcours aan het rijden was. Dus maar teruggekeerd en waar ik rechtdoor reed rechts afgeslagen, wat een stukske verder een beter idee leek, want terug op het parcours richting Hairlach (1.276 m) en Wiese (1.182 m).
De tweede keer was nog straffer ... Eerst een klim van een kleine km tot in, Zaunhof (1.261 m), en dit in parcours dat constant naar beneden zou gaan !? Bij het starten dus wel efkes mispakt. Want het was niet enkel deze klim die er in zat. In de voorbije afdalingen zat er wel nu en dan eens een klimmeke in van een paar 100 m met hellingsgraden die niet moeten onderdoen voor het beklimmen van de steilste klims in de Vlaamse Ardennen.
Maar het ging hier over de tweede keer verkeerd rijden gaan. Nog straffer dan de eerste keer dus. Na die klim van een kleine km tot in Zaunhof lieten de pijlkes het weer afweten. Om de haverklap het kaartje van de route mogen boven halen om te checken of ik nog juist aan het rijden was. Gelukkig liep er over een paar km een wandelroute gelijk met de mountainbikeroute en stonden die pijlkes er wel nog. Uiteindelijk toch compleet verkeerd gereden na een redelijk straffe afdaling. Een afdaling die ik blijkbaar niet moest doen ... Na die afdaling een paadje verder gevolgd en dat had ik beter niet gedaan, want die eindigde blijkbaar in een weiland. Te voet door het weiland gelopen, een hek over, nog een weiland, een afspanning over, weer een weiland, ... maar geen pad meer te vinden. Tot ik beneden een boer zag zwaaien waar ik naar beneden kon ... alleen ... het was een heel steile wei, zeker (zonder te overdrijven) 35 - 40%, dus te voet met de bike aan de hand heel voorzichtig naar beneden. Beneden aangekomen was heel de familie boer buitengekomen om me uit te horen hoe ik daar plotseling boven in hun weide terecht gekomen was ...
Na een beetje uitleg van beide kanten, ik verkeerd gereden, zij me verteld langs waar het verder moest, mijne weg verder gezet. Net na die boerderij zat ik blijkbaar al terug op de Pitztal Bikeroute, maar de tijd liep ondertussen ook verder en Inge zou waarschijnlijk wel al staan wachten een kleine 10 km verder. Toen de Pitztal Bikeroute de weg door het Pitztal terug kruiste maar wijselijk besloten om de weg te volgen in plaats van de Pitztal Bikeroute, kwestie van niet opnieuw verkeerd te rijden en veel tijd te verliezen. Hierdoor wel nog een paar flinke hellingen mogen oprijden die er (blijkt nu) in de mountainbikeroute niet inzaten. Moet er wel aan toevoegen dat er ook heel lange stukken afdaling inzaten waar er makkelijk rond de 60 km/u gehaald werd.
Na heel wat gesukkel met de voorziene route toch in Wenns geraakt, waar Inge inderdaad al stond te wachten ...
Na het klimwerk van gisteren, vandaag tijd voor een lange afdaling van een 30 km, dacht ik ... Gestart in Köfels (1.530 m) om een deel van de Pitztal Bikeroute (nr. 614) in omgekeerde richting te rijden tot in Wenns, waar Inge aan de Spar (ja, ze kennen dat in Oostenrijk ook) zou staan wachten met de wagen om van daaruit verder te rijden naar Piller Höhe om er een wandeltocht te maken.
De eerste kilometers gingen er snel door, constant naar beneden vlammen op z'n The Beasts, maar dan ietske trager, dit tot ongeveer in St.-Leonhard (1.366 m). En toen begon het ... Pijlkes op z'n Bloso's, maar dan vaak geen in plaats van slecht geplaatst.
Het eerst misreden net na Bichl (1.317 m). Geen pijlke te bespeuren dus de ongeschreven mountainbikewet gevolgd dat er dan rechtdoor gereden moet worden. Er bleek al snel dat deze wet blijkbaar niet in Oostenrijk telt. Na een kleine km tot de vaststelling gekomen dat de weg wel erg bleef omhoog gaan in plaats van af te dalen. Efkes op de kaart gekeken en gezien dat ik compleet naast het parcours aan het rijden was. Dus maar teruggekeerd en waar ik rechtdoor reed rechts afgeslagen, wat een stukske verder een beter idee leek, want terug op het parcours richting Hairlach (1.276 m) en Wiese (1.182 m).
De tweede keer was nog straffer ... Eerst een klim van een kleine km tot in, Zaunhof (1.261 m), en dit in parcours dat constant naar beneden zou gaan !? Bij het starten dus wel efkes mispakt. Want het was niet enkel deze klim die er in zat. In de voorbije afdalingen zat er wel nu en dan eens een klimmeke in van een paar 100 m met hellingsgraden die niet moeten onderdoen voor het beklimmen van de steilste klims in de Vlaamse Ardennen.
Maar het ging hier over de tweede keer verkeerd rijden gaan. Nog straffer dan de eerste keer dus. Na die klim van een kleine km tot in Zaunhof lieten de pijlkes het weer afweten. Om de haverklap het kaartje van de route mogen boven halen om te checken of ik nog juist aan het rijden was. Gelukkig liep er over een paar km een wandelroute gelijk met de mountainbikeroute en stonden die pijlkes er wel nog. Uiteindelijk toch compleet verkeerd gereden na een redelijk straffe afdaling. Een afdaling die ik blijkbaar niet moest doen ... Na die afdaling een paadje verder gevolgd en dat had ik beter niet gedaan, want die eindigde blijkbaar in een weiland. Te voet door het weiland gelopen, een hek over, nog een weiland, een afspanning over, weer een weiland, ... maar geen pad meer te vinden. Tot ik beneden een boer zag zwaaien waar ik naar beneden kon ... alleen ... het was een heel steile wei, zeker (zonder te overdrijven) 35 - 40%, dus te voet met de bike aan de hand heel voorzichtig naar beneden. Beneden aangekomen was heel de familie boer buitengekomen om me uit te horen hoe ik daar plotseling boven in hun weide terecht gekomen was ...
Na een beetje uitleg van beide kanten, ik verkeerd gereden, zij me verteld langs waar het verder moest, mijne weg verder gezet. Net na die boerderij zat ik blijkbaar al terug op de Pitztal Bikeroute, maar de tijd liep ondertussen ook verder en Inge zou waarschijnlijk wel al staan wachten een kleine 10 km verder. Toen de Pitztal Bikeroute de weg door het Pitztal terug kruiste maar wijselijk besloten om de weg te volgen in plaats van de Pitztal Bikeroute, kwestie van niet opnieuw verkeerd te rijden en veel tijd te verliezen. Hierdoor wel nog een paar flinke hellingen mogen oprijden die er (blijkt nu) in de mountainbikeroute niet inzaten. Moet er wel aan toevoegen dat er ook heel lange stukken afdaling inzaten waar er makkelijk rond de 60 km/u gehaald werd.
Na heel wat gesukkel met de voorziene route toch in Wenns geraakt, waar Inge inderdaad al stond te wachten ...
dinsdag 22 augustus 2006
din 22.08.2006 : Köfels - Gletscherstübele
19,91 km, 1u15', 15,87 km, 650 hm
Biken in de bergen. Het zag er op het eerste zicht makkelijk uit ... maar was toch voorzichtig om te beginnen. In het Pitztal is er een route van 42 km (met 1.440 hm), de Pitztal Bikeroute (nr. 614). Aangezien ons appartement praktisch op de route lag, in het tweede deel ervan, besloten om dus voorzichtig te beginnen en het laatste deel van deze route te rijden vanaan het appartement. Op het einde kon ik er dan nog een andere route bijnemen, de Mittelbergweg (2 km, 155 hm, nr. 613). Inge vertrok gelijkertijd met de wagen (en de kids natuurlijk) naar Mittelberg, waar route 613 begint en zou er samen met de kids deze te voet afleggen tot aan de Gletscherstübele (het eindpunt).
Vol goede moed dus vertrokken vanuit Köfels (1.530 m) richting Weisswald (1.567 m). We hadden één van de voorbije dagen dit stuk al eens te voet gedaan, en het zag er (toen) niet te moelijk uit. Maar op de bike is dat nog iets anders ... Het mountainbikepad loopt hier constant langs de Pitze (rivierke in het Pitztal) maar loopt niet even gelijkmatig omhoog zoals de Pitze. De ene keer redelijk steile hellingen, een stuk verder (heel) 'vals' plat om dan weer een paar honder meter naar beneden te lopen.
Tussen Weisswald en Plangeross (1.612 m) net hetzelfde. Na Plangeross worden de oevers van de Pitze verlaten om tot in Tieflehn (1.670 m) een omhooglopend pad langs een hogerliggende weide op te zoeken om na een korte afdaling een paar honderd meter de weg door het Pitztal te volgen, de eerste zone asfalt. Net voor Mandarfen (1.675 m) gaat het opnieuw een weide in om, constant stijgend, tussen de koeien en de paarden te rijden tot in Mittelberg (1.763 m). Tot hier een goed halfuurke gereden en nauwelijks 8 km afgelegd, maar wel al een kleine 400 hm ...
Op het startpunt van route 613 (Mittelbergweg) stond onze wagen al geparkeerd. Moeder de vrouw en de kids waren dus al vertrokken ... Hen nu nog proberen in te halen vóór de Gletscherstübele, zoals ik deze morgen afgesproken had.
De cijferkes van de Mittelbergweg (2 km, 155 hm) voorspelden dat het bijna constant redelijk omhoog zou gaan, en dat wist ik eigenlijk al van de dag ervoor. Toen hadden we al een stuk van deze weg te voet afgelegd, maar toen niet aan die Gletscherstübele geraakt, maar met een goed excuus ... We hadden diezelfde middag al een drietal uur rondgelopen in de bergen.
De Mittelbergweg dus ... na een paar 100 m moeten vaststellen dat het in de Oostenrijkse bergen toch lastiger rijden is dan in de "bergskes" in West-Vlaanderen en de Vlaamse Ardennen. Niet dat het in de "echte bergen" veel steiler is, allez toch niet overal, maar het is vooral de lengte van de klimmen die het hem doet. De voorbije 8 km waren al constant klimmen, wel nu en dan afgewisseld door een stuk vals plat of zelfs een kleine afdaling, maar die 2 km van de Mittelbergweg ... constant omhoog, en dus ferm lastig, want totaal geen mogelijkheid om, zoals langs ons kanten, te recupereren. Het werd dus een slakkegangetje omhoog ...
Ondanks dat slakkegangetje toch na een kleine km klimmen Inge en de kids ingehaald. 'k Zou dus eerder boven zijn dan de rest van de familie. Efkes gestopt om wat te drinken en hups verder naar boven gevlogen, of was het gekropen ? Mij boven op het terras van de Gletscherstübele gezet om een koffie te drinken en nog een kwartierke te wachten tot de rest er was. Samen nog iets gedronken en we konden er weer tegen om de terugweg aan te vatten, dit keer in dalende lijn. Ik nog altijd met de fiets, zij weer een stuk te voet en met de wagen.
Aangezien het dalen iets vlotter gaat dan het klimmen, en ik dus veel vroeger zou terug zijn dan Inge en de kids, aan het appartement beslist om nog ietske verder dan Köfels af te dalen. De afdaling van de Pitztal Bikeroute gevolgd tot in Neurur (1.462 m). Een afdaling die er trouwens mag zijn ! Het verder afdalen had wel een minder goed gevolg ... Er zou terug moeten geklommen worden tot in Köfels ... Dit keer werd het de weg van Neurur tot in Köfels. Toch nog als eerste in Köfels aangekomen, maar de cola stond nog maar net voor mijn neus of Inge en de kids waren er ook al. Goede timing dus !
Uiteindelijk 1u15' onderweg geweest voor nauwelijks 20 km, maar wel 650 hm en die eigenlijk op een kleine 10 km, want de andere 10 km waren in dalende lijn ...
Vol goede moed dus vertrokken vanuit Köfels (1.530 m) richting Weisswald (1.567 m). We hadden één van de voorbije dagen dit stuk al eens te voet gedaan, en het zag er (toen) niet te moelijk uit. Maar op de bike is dat nog iets anders ... Het mountainbikepad loopt hier constant langs de Pitze (rivierke in het Pitztal) maar loopt niet even gelijkmatig omhoog zoals de Pitze. De ene keer redelijk steile hellingen, een stuk verder (heel) 'vals' plat om dan weer een paar honder meter naar beneden te lopen.
Tussen Weisswald en Plangeross (1.612 m) net hetzelfde. Na Plangeross worden de oevers van de Pitze verlaten om tot in Tieflehn (1.670 m) een omhooglopend pad langs een hogerliggende weide op te zoeken om na een korte afdaling een paar honderd meter de weg door het Pitztal te volgen, de eerste zone asfalt. Net voor Mandarfen (1.675 m) gaat het opnieuw een weide in om, constant stijgend, tussen de koeien en de paarden te rijden tot in Mittelberg (1.763 m). Tot hier een goed halfuurke gereden en nauwelijks 8 km afgelegd, maar wel al een kleine 400 hm ...
Op het startpunt van route 613 (Mittelbergweg) stond onze wagen al geparkeerd. Moeder de vrouw en de kids waren dus al vertrokken ... Hen nu nog proberen in te halen vóór de Gletscherstübele, zoals ik deze morgen afgesproken had.
De cijferkes van de Mittelbergweg (2 km, 155 hm) voorspelden dat het bijna constant redelijk omhoog zou gaan, en dat wist ik eigenlijk al van de dag ervoor. Toen hadden we al een stuk van deze weg te voet afgelegd, maar toen niet aan die Gletscherstübele geraakt, maar met een goed excuus ... We hadden diezelfde middag al een drietal uur rondgelopen in de bergen.
De Mittelbergweg dus ... na een paar 100 m moeten vaststellen dat het in de Oostenrijkse bergen toch lastiger rijden is dan in de "bergskes" in West-Vlaanderen en de Vlaamse Ardennen. Niet dat het in de "echte bergen" veel steiler is, allez toch niet overal, maar het is vooral de lengte van de klimmen die het hem doet. De voorbije 8 km waren al constant klimmen, wel nu en dan afgewisseld door een stuk vals plat of zelfs een kleine afdaling, maar die 2 km van de Mittelbergweg ... constant omhoog, en dus ferm lastig, want totaal geen mogelijkheid om, zoals langs ons kanten, te recupereren. Het werd dus een slakkegangetje omhoog ...
Ondanks dat slakkegangetje toch na een kleine km klimmen Inge en de kids ingehaald. 'k Zou dus eerder boven zijn dan de rest van de familie. Efkes gestopt om wat te drinken en hups verder naar boven gevlogen, of was het gekropen ? Mij boven op het terras van de Gletscherstübele gezet om een koffie te drinken en nog een kwartierke te wachten tot de rest er was. Samen nog iets gedronken en we konden er weer tegen om de terugweg aan te vatten, dit keer in dalende lijn. Ik nog altijd met de fiets, zij weer een stuk te voet en met de wagen.
Aangezien het dalen iets vlotter gaat dan het klimmen, en ik dus veel vroeger zou terug zijn dan Inge en de kids, aan het appartement beslist om nog ietske verder dan Köfels af te dalen. De afdaling van de Pitztal Bikeroute gevolgd tot in Neurur (1.462 m). Een afdaling die er trouwens mag zijn ! Het verder afdalen had wel een minder goed gevolg ... Er zou terug moeten geklommen worden tot in Köfels ... Dit keer werd het de weg van Neurur tot in Köfels. Toch nog als eerste in Köfels aangekomen, maar de cola stond nog maar net voor mijn neus of Inge en de kids waren er ook al. Goede timing dus !
Uiteindelijk 1u15' onderweg geweest voor nauwelijks 20 km, maar wel 650 hm en die eigenlijk op een kleine 10 km, want de andere 10 km waren in dalende lijn ...
dinsdag 15 augustus 2006
din 15.08.2006 : TT Poperinge
59,09 km, 3u29', 16,99 km/u
De toertocht van Poperinge ... Vorig jaar voor het eerst gereden, en toen direct in de agenda voor dit jaar gezet. Het was dus vandaag ... Vorig jaar de 75 km gereden en toen onmiddellijk gezegd dat het dit jaar de 100 km zou (goed gelezen, zou) worden. De voorbije weken dat al ietske bijgesteld tot 75 km, en na een paar km biken al snel besloten om maar de 57 km te doen ...
Tot daar de goede voornemens. Rond 9u gestart met de broers Mijle (Berre en Steven), mijn eigenste broer Nick, en nieuwbakken Steenbakker Andy. Ook zij zaten toen nog met goede voornemens. Voornemens die maar stand hielden tot de eerste splitsing. Nick en Berre (beiden gestart voor de 100 km), reden verder voor de 75 km. De anderen (waaronder dus mezelf) reden verder voor de 57 km, waar we gestart waren voor de 75 km ...
Voor deze eerste splitsing werd het namelijk al snel duidelijk dat het regenweer van de voorbije dagen er voor gezorgd hadden dat het parcours er nog extra zwaar bijlag. Overal goed berijdbaar, dat wel, maar door de regen was de ondergrond wel extra 'zuigend'.
De toertocht van Poperinge ... Vorig jaar voor het eerst gereden, en toen direct in de agenda voor dit jaar gezet. Het was dus vandaag ... Vorig jaar de 75 km gereden en toen onmiddellijk gezegd dat het dit jaar de 100 km zou (goed gelezen, zou) worden. De voorbije weken dat al ietske bijgesteld tot 75 km, en na een paar km biken al snel besloten om maar de 57 km te doen ...
Tot daar de goede voornemens. Rond 9u gestart met de broers Mijle (Berre en Steven), mijn eigenste broer Nick, en nieuwbakken Steenbakker Andy. Ook zij zaten toen nog met goede voornemens. Voornemens die maar stand hielden tot de eerste splitsing. Nick en Berre (beiden gestart voor de 100 km), reden verder voor de 75 km. De anderen (waaronder dus mezelf) reden verder voor de 57 km, waar we gestart waren voor de 75 km ...
Voor deze eerste splitsing werd het namelijk al snel duidelijk dat het regenweer van de voorbije dagen er voor gezorgd hadden dat het parcours er nog extra zwaar bijlag. Overal goed berijdbaar, dat wel, maar door de regen was de ondergrond wel extra 'zuigend'.
Aan deze eerste splitsing hadden we al een paar 'gletsige' onverharde stroken voorgeschoteld gekregen, zelfs een strook waar volgens Andy de maïs nu al moest afgereden worden ... Ook de eerste bergjes kregen we al op onze boterham, de Sulferberg, de Rodeberg en kort na de splitsing de Vidaigneberg.
In Westouter kregen we na een 17-tal km de eerste bevoorrading voorgeschoteld. Goed gedronken en gegeten dus voor het zwaarste stuk van deze TT, de zone in Frankrijk met de Catsberg en Boeschepeberg.
Eerst de Catsberg dus, die drie keer beklommen werd, twee keer voor de bevoorrading en nog één keertje na de bevoorrading (ja Andy, het was toch waar ...). Het blijven van de mooiste beklimmingen die ik tot nu toe al deed. Vooral die tweede dwars door het bos naar die 'gevreesde' piloon mag er zijn, alhoewel ook die eerste singletrackbeklimming niet moet onderdoen. En eigenlijk ook die laatste met helemaal op het einde dat korte steile stuk langs de trapkes ook niet ... Alledrie heel mooie beklimmingen dus.
Maar tussendoor was er ook nog een bevoorrading voorzien, bij de splitsing voor de 57-75 km en de 100-120 km, waar er precies niet veel bikers voor de langste afstanden kozen. Na deze bevoorrading dus nog één beklimming van de Catsberg vooraleer we aan Boeschepeberg begonnen. Deze nog een paar keer op en af gereden en het klimwerk zat er (eindelijk) op voor vandaag.
En het 'properste' moest dan nog komen. Het was zo een 10 km voor het einde dat het ons begon op te vallen dat het daar al wel heel veel moest geregend hebben. Water dat van de velden over de straat liep, ondergelopen weides en krieren, enorme modderpoelen, ... heel drassige toestanden dus. Een 5-tal km voor het einde dan zelf nog in een paar vlagen gezeten, en dus nog doornat gearriveerd in Poperinge, waar er gelukkig goede douches stonden te wachten !
In zaal Maeckelblijde nog iets gedronken en gegeten (van die lekkere Sultanakoekjes) tot Nick en Berre arriveerden ... heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel ver achter ons ... om rond 16 u terug naar huis te rijden !
Blijft één van de mooiste gereden TT's, en staat volgend jaar zeker weer op mijn agenda, en weer met het voornemen om voor de 100 km te gaan. En heel misschien blijft het deze keer niet bij een goed voornemen ...
De volgende weken staan er geen TT's meer op het programma, maar wel een 'hoogtestage' (zoals Steven het noemt), of eigenlijk een weekje vakantie in Oostenrijk !
In Westouter kregen we na een 17-tal km de eerste bevoorrading voorgeschoteld. Goed gedronken en gegeten dus voor het zwaarste stuk van deze TT, de zone in Frankrijk met de Catsberg en Boeschepeberg.
Eerst de Catsberg dus, die drie keer beklommen werd, twee keer voor de bevoorrading en nog één keertje na de bevoorrading (ja Andy, het was toch waar ...). Het blijven van de mooiste beklimmingen die ik tot nu toe al deed. Vooral die tweede dwars door het bos naar die 'gevreesde' piloon mag er zijn, alhoewel ook die eerste singletrackbeklimming niet moet onderdoen. En eigenlijk ook die laatste met helemaal op het einde dat korte steile stuk langs de trapkes ook niet ... Alledrie heel mooie beklimmingen dus.
Maar tussendoor was er ook nog een bevoorrading voorzien, bij de splitsing voor de 57-75 km en de 100-120 km, waar er precies niet veel bikers voor de langste afstanden kozen. Na deze bevoorrading dus nog één beklimming van de Catsberg vooraleer we aan Boeschepeberg begonnen. Deze nog een paar keer op en af gereden en het klimwerk zat er (eindelijk) op voor vandaag.
En het 'properste' moest dan nog komen. Het was zo een 10 km voor het einde dat het ons begon op te vallen dat het daar al wel heel veel moest geregend hebben. Water dat van de velden over de straat liep, ondergelopen weides en krieren, enorme modderpoelen, ... heel drassige toestanden dus. Een 5-tal km voor het einde dan zelf nog in een paar vlagen gezeten, en dus nog doornat gearriveerd in Poperinge, waar er gelukkig goede douches stonden te wachten !
In zaal Maeckelblijde nog iets gedronken en gegeten (van die lekkere Sultanakoekjes) tot Nick en Berre arriveerden ... heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel ver achter ons ... om rond 16 u terug naar huis te rijden !
Blijft één van de mooiste gereden TT's, en staat volgend jaar zeker weer op mijn agenda, en weer met het voornemen om voor de 100 km te gaan. En heel misschien blijft het deze keer niet bij een goed voornemen ...
De volgende weken staan er geen TT's meer op het programma, maar wel een 'hoogtestage' (zoals Steven het noemt), of eigenlijk een weekje vakantie in Oostenrijk !
zondag 13 augustus 2006
zon 13.08.2006 : TT Vichte
66,97 km, 1u39', 20,78 km/u
Zondag de TT van Vichte, een tocht grotendeels in eigen streek. Gestart met een paar forumbikers en een klad Steenbakkers. Ook de enige vrouw van onze club was van de partij.
Aangezien een deel van de 65 km door de streek liep waar ik bijna wekelijks op bike, besloten om in het begin de 48 km te volgen en een beetje verder het parcours van de 85 km te volgen, de zone naar Tiegem en Grijsloke. Zo zou ik toch op een 65 km uitkomen.
In het eerste deel kregen we een aantal prachtige stroken voorgeschoteld. Een technisch stukje net na de start aan een voetbalplein, de Gavers die ten volle benut werden en net voor de bevoorrading de zone rond Bellegem. De bevoorrading zelf mocht er trouwens ook zijn !
Na de bevoorrading ging het 'klimsgewijs' richting Doornikseweg via de beklimming langs Bellegembos om direct de afdaling te nemen door het bos. Blijft een heel schone strook ! Een klein klimmeke verder tussen de villa's was er al de splitsing voor de 48 en de 65 km, hier dus het parcours van de 48 km gevolgd. Het overgrote deel met forumbikers Veeteeteetje en Veeteepeepeetje (of zoiets ...). Nog in Sint-Denijs kregen we al de tweede bevoorrading voorgeschoteld.
Na deze bevoorrading ging het via het Hoogstraatje en de Keiberg richting Banhoutbos, waar de splitsing met de 80 km volgde. Deze dus verder (alleen) gevolgd tot in Tiegem. Door mijn gezeur met het parcours, nog een derde bevoorrading kunnen 'meepikken' in Otegem. Een heel kalme bevoorrading trouwens waar er volgens de 'bevoorraders' van dienst nog maar een 25-tal bikers gepasseerd waren.
Na de Tiegemberg een paar keer beklommen te hebben, besloten om op de grens tussen Anzegem en Grijsloke het parcours te verlaten (weeral gezeurd dus ...) en niet meer richting Grijsloke mee te rijden. Een beetje sparen voor dinsdag in Poperinge ... En ook wel omdat het stillekensaan genoeg begon te worden. Via de weg net na Anzegem terug de geel-groene pijlkes (die trouwens heel goed zichtbaar waren) gevolgd tot in Vichte. De andere medebikers (die het juiste parcours van de 65 km gevolgd hadden) waren er net aangekomen.
Nog snel iets gedronken, en snel naar huis om een uurke later terug op de fiets te springen voor een fotozoektocht van 28 km ... Goed zot dus !
Zondag de TT van Vichte, een tocht grotendeels in eigen streek. Gestart met een paar forumbikers en een klad Steenbakkers. Ook de enige vrouw van onze club was van de partij.
Aangezien een deel van de 65 km door de streek liep waar ik bijna wekelijks op bike, besloten om in het begin de 48 km te volgen en een beetje verder het parcours van de 85 km te volgen, de zone naar Tiegem en Grijsloke. Zo zou ik toch op een 65 km uitkomen.
In het eerste deel kregen we een aantal prachtige stroken voorgeschoteld. Een technisch stukje net na de start aan een voetbalplein, de Gavers die ten volle benut werden en net voor de bevoorrading de zone rond Bellegem. De bevoorrading zelf mocht er trouwens ook zijn !
Na de bevoorrading ging het 'klimsgewijs' richting Doornikseweg via de beklimming langs Bellegembos om direct de afdaling te nemen door het bos. Blijft een heel schone strook ! Een klein klimmeke verder tussen de villa's was er al de splitsing voor de 48 en de 65 km, hier dus het parcours van de 48 km gevolgd. Het overgrote deel met forumbikers Veeteeteetje en Veeteepeepeetje (of zoiets ...). Nog in Sint-Denijs kregen we al de tweede bevoorrading voorgeschoteld.
Na deze bevoorrading ging het via het Hoogstraatje en de Keiberg richting Banhoutbos, waar de splitsing met de 80 km volgde. Deze dus verder (alleen) gevolgd tot in Tiegem. Door mijn gezeur met het parcours, nog een derde bevoorrading kunnen 'meepikken' in Otegem. Een heel kalme bevoorrading trouwens waar er volgens de 'bevoorraders' van dienst nog maar een 25-tal bikers gepasseerd waren.
Na de Tiegemberg een paar keer beklommen te hebben, besloten om op de grens tussen Anzegem en Grijsloke het parcours te verlaten (weeral gezeurd dus ...) en niet meer richting Grijsloke mee te rijden. Een beetje sparen voor dinsdag in Poperinge ... En ook wel omdat het stillekensaan genoeg begon te worden. Via de weg net na Anzegem terug de geel-groene pijlkes (die trouwens heel goed zichtbaar waren) gevolgd tot in Vichte. De andere medebikers (die het juiste parcours van de 65 km gevolgd hadden) waren er net aangekomen.
Nog snel iets gedronken, en snel naar huis om een uurke later terug op de fiets te springen voor een fotozoektocht van 28 km ... Goed zot dus !
links
verslagen verhuizen naar blog
Voila ze. Het is een feit. Vanaf nu gebruik ik deze blog om verslagen van mountainbikeritten, toertochten, ... te schrijven. Via een blog zal het heel wat minder werk vragen en eenvoudiger zijn dan op de oude ambachtelijke manier waarop het nu gebeurde op mijn site.
De kalender, foto's, ... worden wel nog aangepast op mijn site ! Die pagina's zijn - net als de oude verslagen - wel nog te bekijken op mijn site, via de links in de rechter- en linkerkolom van deze blog.
Veel leesplezier !!
Subscribe to:
Posts (Atom)