Twee weken geleden voor het laatst op mijn bike gezeten, was de TT van Bruyelle. Toen mijn achterste remblokjes volledig naar de z*k gereden, m.a.w. ze waren aan vervanging toe. Was het wel volledig uit het oog verloren en pas deze morgen gemerkt … en ’t waren niet alleen de remblokken waar er iets aan te doen was, ook de versnellingen moesten dringend eens opnieuw afgesteld worden.
Wat vervangen ?
achterste remblokken, van die groene, hopelijk gaan ze wat langer mee dan die zwarte blokskes
Afstand mee gereden ?
zou het begot niet weten, want de vorige keer het aantal gereden km’s niet opgeschreven …
tussentotaal 2007 : 4.334,67 km
Als je Bruyelle zegt, dan zeg je de “carriere” van Cimescaut en modder, veel modder … Vandaag zou het niet anders worden …
Een hele hoop Steenbakkers aan de start deze morgen. Een “nest” van welgeteld 8. De 2 Stevens, Steve (wiens vrouw nog altijd niet bevallen is), Nick, Yoerik, Koen en ikzelf natuurlijk. Na de obligate reclameronde (een affiche uithangen), ingeschreven en efkes het parcours bestudeerd. Het zou grotendeels in de omgekeerde richting zijn dan twee jaar terug, en volgens Yoerik en Nick, ook dan het parcours van vorig jaar. De “carriere” zouden we dus in het begin krijgen, nog voor de eerste bevoorrading …
De aanloop was dus heel anders dan vorig jaar. In plaats van het crossparcours langs de N52 (denk ik), kregen we wat krieren en singletracks voorgeschoteld. Een begin dat kon tellen ook met een redelijk lange kriere gevolgd door een plaatselijke “roc” die nogal goed omhoog ging … Een aanloopzone die dus kon tellen totdat we na zo een 10 km de “carriere” in het oog kregen !
Het begon met een kleine afdaling, waar ik de rest liet rijden … mijn afdalingstechnieken zijn nog altijd niet van de betere … Een stuk vals plat verder begon het echte werk. Een “toerke” rond de eerste put van de “carriere” … het grootste gedeelte zelfs tegenwind. Na dit rondeke “carriere” bleek dat enkel nog Yoerik en Steven volgden, Nick volgde ietske verder, de rest was niet meer te zien.
Bon, de “carriere” waren we ondertussen bijna uit, maar het was nog niet gedaan, dit in tegenstelling tot hetgeen Yoerik (we zijn boven) dacht.
Een stukske asfalt verder begonnen we er terug aan, en reden we diezelfde “carriere” van een andere kant binnen. Ondertussen was Steve ook weer komen aansluiten. Van hieruit ging het in vliegende (voor de één al wat rapper dan de andere, lees mezelf) vaart naar beneden, tot aan de “bull met sneeuwbandjes” waar we de rest terug opwachten. Ondertussen nog Kleine Plateau aangeslagen (dank u grote Plateau) om het Steenbakkersgezelschap vast te leggen op een foto.
De top van de “carriere” zagen we in de verte liggen … het zou dus ferm omhoog gaan. En dat deed het voor sommige bikers te fel … op een redelijk steil stuk voet aan de grond moeten zetten door een biker die voor mij stil viel en zo voorbijgereden door Steven2. Iets verder was het weer van dadde, maar dit keer was het Yoerik die me voorbijstak toen mijn voorderailleur zijn werk niet deed (inderdaad Yoerik shit happens ..). Net voor de top nog een heel steil stuk op losse stenen waar iedereen te voet stond …
Bij de afdaling (in een stuk waar we net in de omgekeerde richting gepasseerd waren) zagen we plots Koen en Steven stil staan. Steven had blijkbaar te veel macht in de benen (??) en had besloten om zijn ketting in frut te rijden. De moment vond Yoerik om plat te rijden … zo moest er maar één keer gestopt worden … goed bezig !
Een kleine kilometer verder kwamen we aan de bevoorrading waar onze bikes deskundig afgespoten werden en zo ontdaan werden van alle opgespaarde modder en cement …
Na deze bevoorrading was het meeste klimwerk voorbij, maar de modder nog niet … We kregen ook nog een paar mooie singletracks voorgeschoteld, waarvan die door een bos met redelijk wat takken me nog bijgebleven is … Maar hetgeen de meesten zal bijgebleven zijn, zal wel die onverharde glibberzone zijn een paar km voor de tweede bevoorrading ! Glibberen van de ene kant naar de andere op een onverhard streepke van 30 cm breed, gevolgd door een “vals plat glibberstrook” om te eindigen in een glibberzone vals plat met de wind pal op kop. En blijkbaar was het een zone waarbij er toch wat uitgewaaid werden vanachter … Ikzelf die de eersten niet kon volgen, Jefke die in dat stuk vals plat met de wind op kop redelijk wat verloor, en Nick die op deze strook toch een minuut of 5 tijd verloor .. of was het zijn “verkleedpartij” of zijn achterderailleur … ? Steven had met deze strook echter geen moeite … want hij reed met DE modderband van de moment, eentje die door de modder snijdt, en met zijn goede benen weg van iedereen … We gaan deze ook eens moeten testen in de toekomst … (die modderband hé, zijn benen mag hij houden).
Na een snelle strook (asfalt, eindelijk, en dan nog met de wind in het gat) kwamen we aan de tweede bevoorrading die tegelijkertijd ook de laatste splitsing (40 – 50 km) was. Blijkbaar had niemand hier nog veel tijd of veel goesting meer om de 50 km te rijden, want er werd unaniem beslist om de 40 km verder te rijden. Steve en Koen waren ondertussen als iets vroeger afgeslagen voor de 30 km.
Tijdens de laatste paar onverharde zones en grasstroken bleek dat Jefke zijn goede benen nog niet verloren had. Waar hij het in het begin van d rit lastig had, was er hier niet veel meer van te merken … Na deze laatste zones kwamen we (eindelijk) met een kleine 41 km op de teller aan in Bruyelle.
Nog een klapke gedaan met Koen (die al gewassen was), bike op de wagen, ikzelf ook natuurlijk (allez in de wagen en niet erop) en we waren klaar om naar huis te tsjeezen om in de namiddag nog een wandelingske te maken in en rond Domein de Ghellinck in Elsegem. En voor de geïnteresseerden : er werd wel degelijk gewandeld ondanks de dreigende regenwolken …
tussentotaal 2007 : 4.334,67 km
tussentotaal 2007 : 4.293,83 kmVandaag weer eens op baan na een weekje rust. Had donderdag ook graag gereden in Hollain, maar ik wou bewust mijn knie laten rusten na de pijnlijke tocht vorige week in Wijtschate. Om de pijn wat te verzachten of te vermijden, had ik vandaag mijn knie-brace aangetrokken. Die brace zou er moeten voor zorgen dat de knieschijf meer ondersteund wordt, waardoor er minder speling op zit. Dit vermijdt de wrijving en zou de pijn in principe moeten verminderen... We zouden wel zien...
Afgesproken met John om hem op te pikken in Avelgem en zo gezegd, zo gedaan... Na folders uitgedeeld te hebben en affiches te hebben opgehangen, kwam ondertussen ook Steven toe. Na een tijdje wachten zagen we dan uiteindelijk ook Yoerik en Pascal. Tegen dat we allemaal ingeschreven waren kwam ook Wouter erbij... Dus met een schoon bendeke gestart. Ook Lichterveldenoare en Jodi startten samen met ons.
Het begin zorgde direct voor het jojo-gevoel dat ik vorige week ook had. Bij de eerste beklimming reed ik direct op mijn geheel eigen (traag) tempo naar boven om mijn knie niet helemaal naar de z*k te rijden. Eenmaal de afdaling kon ik mij weer goed uitleven. Ik haalde hier Lichterveldenoare bij en in... Hij is duidelijk niet de rapste als het naar beneden gaat...
Na de eerste beklimming gingen we weer verder van de Kluisberg. We wisten het op voorhand, het zou een vlakkere tocht worden dan vorig jaar, maar met meer offroad... Zoals het geregend had, zou het wel eens kunnen zijn dat het hier en daar efkes een beetje smerig zou zijn. Dit donkere vermoeden zou later ook werkelijkheid worden.
Tot aan de eerste bevoorrading werd er op een redelijk tempo gereden. Ik moest hier en daar wel eens goed "doorterten" om bij te blijven. Ook Steven leek het moeilijk te hebben. Hij had blijkbaar iets te laat uitgezet gisteren... Hij moest er nog inkomen, dat was duidelijk. Wouter, Pascal en Yoerik, die reden goed, zoals veelal het geval is. John leek op zijn eigen tempo mee te peddelen met de rest, blijkbaar zonder problemen.
Via Amougies, Anseroeul, Chemin D'Hollaye, Orroir, Escanaffles en dergelijke meer kwamen we weer bij de Kluisberg terecht. Door het feit dat het redelijk plat was, gaven we hier en daar wel eens goed door, met alle gevolgen van dien. We hadden immers de kluis nog te verteren in de laatste kilometers.
Via het gekende stuk oude spoorweg van Escanaffles richting Amougies... Hier werd het ploeteren, maar aangenaam ploeteren, overal nog berijdbaar, nergens echt hele grote problemen... Blijkbaar waren er wel al velen aan het foeteren op de moze, tja, het wordt winter hé.
Achter deze strook stond het Kluisbos ons weer toe te lachen. John en ik gingen er weer van uit dat de bevoorrading aan den toren zou zijn, dus zei ik tegen John dat hij
daar maar moest wachten op mij. Mij knie zou mij nu echt wel zeker parten gaan spelen eenmaal het klimwerk echt zou moeten beginnen. Soit, nie plooien en zeker niet forceren...
Eerst nog bevoorrading en dan helemaal naar boven... Op 't gemakske dus... John reed efkes voor mij totdat ik hem tegen de grond zag gaan... Een borduurke nie gezien... tegen het einde van de single-track beklimming was er enen op het foeteren op John... Blijkbaar niet rap genoeg, amaai zunne. Zo opjagen op een zondagochtend, da is toch ook niet nodig...
Na deze klim dan maar verder naar den Toren, deze lukte nog goed om te verteren. Daarna weer dalen tot aan de parking aan de Palace... De parking naar beneden den dan via de straat weer omhoog... kwestie van wa hoogtemeters te doen. Dan maar afdalen via een singletracksken waar ik ook de grond kuste... Het was precies zwarte zeep, amaai... Nog effen verder dalen en dan weer een klimmeken... Het bleef dalen en klimmen tot precies in het ondeindige... Dan uiteindelijk de laatste van den tocht... De Pensemont... Dit vind ik persoonlijk een schitterende klim! Ik doe die graag, eerst langs den tarmac en dan het bos binnen om het laatste stuk van de klim te vervolledigen! Nu leek hij wel iets langer dan anders, maar ja... Het einde naderde...
Na de klim werd het nog een tijdje draaien en keren in het bos, schitterend stuk! Hier toch velen tegengekomen die fameus op hun tandvlees zaten en aan het kraken waren. Ikzelf moest nog even de pijn verbijten, maar het zou wel lukken... In de laatste afdalingen nog eens de ketting op de grote plateau gegooid en de pees erop gelegd en plots was den arrivée daar, vlugger dan ik verwacht had !
Nu, wreed content dat ik hem gedaan heb, en nog veel contenter dat den knie het goed uitgehouden heeft...
Allez, op naar volgende week in Bruyelle...
bron : blog Rock Rider
