Niet veel tijd om zelf een verslagske te schrijven ... zodus ... weer eens dat van
"geschoept" ...
Vandaag was het weer zover. De tocht in Avelgem stond op het programma. Mijn broer en ik gaan er een jaarlijkse gewoonte van maken om die samen te rijden en daarna te gaan eten bij mijn ouders in Avelgem. Daar zitten de kinderen dan allemaal ook, met hun sinterklaas van oma en opa... Leuk, zo'n makkelijke planning...
Elsegem en Avelgem liggen helemaal nie tver van elkaar, dus werd het met de fiets richting Avelgem... De eerste 10 km zaten er dus al op tegen dat ik daar moest starten. Toen ik in het college toekwam was ik aangenaam verrast met de gratis bewaakte fietsparking... Leuk en zeer handig zoiets!
Gisterenavond tijdens de vergadering van de Steenbakkers afgesproken. Deze morgen zouden Brian, Wesley, Steve, Bart, John, Jeffrey, Kurt, Filip en ikzelf samen starten. Om 9u waren er dan nog Koen en Andy... Brian wist mij te vertellen dat hij zich deze morgen geen 100% voelde... Dat werd dus afwachten...
Eenmaal iedereen er was konden we vertrekken voor wat vorig jaar alleszins een redelijk zware tocht was. Net zoals ieder jaar maken ze er bij de organisatie de gewoonte van om telkens een vernieuwd parcours aan te bieden. Leuk dus!
Het vertrekken ging richting Karekiet en van daaruit via een smalle singletrack naar de Schelde. Daar begon het al... Brian zijn ketting had rare kuren en kraakte en piepte ongeloofelijk... Na wat controle kon hij toch terug doorrijden... Niet zo erg dus... Leek erger dan het in feite maar was blijkbaar.
Langzamerhand kwam de Kluisberg dichter en dichter. Nogal gauw merkte ik van mezelf dat de benen redelijk goed zaten, het zou dus plezant worden vandaag. We reden de Kluisberg op langs de kanten van Escannafles nadat we de Turkenhoek gepasseerd waren en getrakteerd werden op een zeer korte, maar zeer steile afdaling aan de flanken van de rivier La Rhosnes. Daarna ging het echte werk dus beginnen... De Mont de L'Enclus... Nu en dan eens om op te vloeken, andere keren om te omarmen. Hij heeft vele gezichten deze Kluisberg...
Via een stukje dat ik mij nog herinner van de tocht in Amougies, omdat daar iemand zwaar viel tijdens de afdaling, begonnen wij aan de eerste echte klim. Jammergenoeg moest ik noodgedwongen voet aan grond zetten, omdat iemand voor mij zijn fiets plots dwars over de doorgang plaatste. Nu, iets verder dan weer op den bike gesprongen en tot boven gereden. Al gauw werd duidelijk dat Filip weer niet ging kunnen wachten, dat Kurt zijn voeling met onze streek verloren is na al dat vertoeven in het Brugse en dat we Brian hoogst waarschijnlijk niet meer zouden zien... Wesley, die iets voor ons gestart was met zijn vrouw, hadden we hier ook bijgehaald en kon dus meerijden met ons, vanaf het moment dat de vrouw de splitsing voor een kortere toer nam.
Na een klein afdaling, die voor sommigen blijkbaar de gelegenheid was om de remmen toe te gooien, reden we naar een welgekend stukje... Vanaf de Panorama gingen we naar een magnifiek stuk waar je eerst een afdalingske hebt op den tarmac om dan een korte helling te nemen offroad. Ik smeet hem op het groot mes en liet eerst de anderen gaan om dan naar beneden te vlammen en omhoog te schieten. John lachtte er eerst mee dat ik groot zat, maar dat leek geen enkel probleem te zijn om boven te geraken, in tegenstelling tot diegenen die klein zaten...
Dan omhoog via de weg tot aan het zwembad en via de parking naar een offroad beklimming tot aan den toren. Het begin was hier door het vele volk niet te doen... De greppel lag te hoog en omdat je weinig speelruimte had, kon je ook niet echt doen wat je wou... Tweede maal voet aan de grond dus...
Daarna was het tot aan den toren, efkes de mooie gekende afdaling achter de parking,
naar beneden vlammen en dan een stuk van het gele blosoparcours om dan uiteindelijk aan de eerste bevoorrading te komen. Daar bleek Jeffrey ondertussen ook fameuse pech te hebben met zijn remmen. Die zagen we dus ook niet meer nadat hij de pechdienst opbelde... two down, seven to go... Filip ging vanaf hier alleen op pad, dus nog met zes op baan...
Nu nog effen klimmen tot aan de vierschaar en dan de Pensemont naar beneden vlammen... Vlammen was het echt wel zunne... Heb hier mijn maximum van 53,6 km/h neergezet voor vandaag... Na de Pensemont kondigde de Kwaremont zich aan... Daar even gewacht op de rest om dan aan dit mooi stukje te kunnen beginnen. Via de baan omhoog, offroad weer direct naar beneden om hem dan via enkele offroad stukken weer te bereiken en helemaal tot boven te rijden. Daar stonden enkele van mijn coopman collega's die ook aan het biken waren ter ere van de Sint Elooifeesten... Ze reden de Blosoroutes van aan de Panorama. Na de Kwaremont lieten we de Patersberg, in tegenstelling tot vorig jaar, jammergenoeg links liggen... We trokken naar den Tiegemberg. Via Berchem, daarna een stukske via de Schelde en de Varent naderden we Tiegem nogal redelijk rap. Ondertussen had ik de anderen iets achter gelaten en was ik op mijn eigen tempo beginnen doorrijden, ik zou wel wachten aan de bevoorrading. Ik zat weer met zo nen toffen in het wiel die al geen kanten wou overnemen en ik maar het werk doen... Ik bleef goed buzze geven tot aan Tiegemberg... Daar kregen we net voor de gekende stapsteentjes met nen draai van 90° onze bevoorrading met nen goeien pudding... Na een paar minuten kwam ook Steve toe en beetje per beetje de rest ook... Blijkbaar was er nogal een redelijk gatgeslagen. Ook Koen en Andy waren er plots...
Na de bevoorrading ging ik verder zoals voor de tussenstop, op mijn eigen tempo. Den Tiegemberg op met Wesley in mijn zog, maar na een bepaald moment zat ik weer alleen. Ondertussen was er meer en meer wind en begon het ook lastiger te worden... De Tsjampenstraat, verlengde van de Hellestraat, den Boomgaard,... Allemaal gekende, maar leuke stukken. Na het kruisen van de grote baan ging het in gestrekte draf naar Waarmaarde, waar er even twijfel was over een gedraaid pijltje... Gelukkig wist ik de weg omdat ik daar 's morgens ook passeerde. We gingen dus op weg naar de school van Waarmaarde waar de "stute met eiers en spek" op ons lag te wachten...
Na die bevoorrading nog een paar kilometers die in een ijl tempo afgelegd werden door Steve en ikzelf... Het was weer vlammen... Eenmaal in Avelgem nog mijn verrassingspakket gaan halen en samen met John richting onze ouders...
Het parcours was iets minder uitdagend dan vorig jaar, maar toch leuk. Het is aangenaam om zien dat ze ieder jaar op zoek gaan naar een vernieuwd parcours. De bepijling was zeer goed, duidelijk en precies. De bevoorradingen vond ik persoonlijk ook voldoende!De bewaakte fietsenstalling is natuurlijk ook een pluspunt!Kortom, weer een geslaagde voormiddag !
