22,35 km, 1u08', 19,79 km/u, 179 avs HR
Zaterdag, uitstap met het werk in Jupille, ganse dag outdooractiviteiten zoals klimmen, bruggen bouwen, ...
Zondagmorgen, waaien, regenen, ... het zag er dus "heel goed" uit om naar Oostduinkerke te vertrekken.
Rond 9u met de wagen vertrokken richting Oostduinkerke voor de Beachrace om er tegen tienen te arriveren. Wagen geparkeerd aan de "Twenty One", me klaargemaakt en direct naar de Witte Burg om mijn startnummer te gaan ophalen. En 't was een schoon nummerke ! 1.111, 'k zou dus zeker overal de eerste zijn ... Bij de ophaling van de nummers ook nog Steenbakker Andy tegen het lijf gelopen, die er op zoek was naar zijn taxichauffeur annex vader.
Een sanitaire stop verder en we waren klaar om naar de start te rijden, waar ik weeral Steenbakker Andy tegen het lijf liep. Ook Steenbakker Koen kwam hier na een vijftal minuten toe. Steenbakker Rik was nergens te bespeuren. Later bleek dat hij met griep in Moen gebleven was.
Na een twintigtal minuten wachten werd eindelijk het startschot gegeven. Een 850-tal bikers (vele minder dan de 1.500 van vorig jaar) begonnen eraan met een sprintje richting berijdbaar zand.
Met de wind in de rug was het vliegen naar Nieuwpoort, er werden makkelijk snelheden gemaakt tot 45 - 50 km/u. Bikers werden voorgestoken, andere vloog je dan weer zelf voorbij. Van in groepjes rijden was er dan ook geen sprake, 't was iedereen voor zich tot in Nieuwpoort, waar de eerste golfbrekers lagen te wachten.
En de eerste golfbreker had in combinatie met de hoge snelheden al wat slachtoffers gemaakt. Bij deze eerste golfbreker stonden toeschouwers ons toe te roepen dat er een valpartij geweest was net erna ... Gelukkig dat die toeschouwers stonden te roepen en tieren van ver, want er zouden zeker nog valpartijen gevolgd zijn !
Het zou vanaf hier dus opletten geblazen zijn om niet op je bakkes te gaan bij de golfbrekers.
Een paar golfbrekers verder stond de eerste loopstrook richting dijk op het programma. Bij het oprijden van de dijk waren de eerste bikers al begonnen aan de terugweg richting Koksijde. Net voor de pier mochten (moesten eigenlijk) we het strand terug op voor een ellenlange terugweg tot in St.-Idesbald.
En vanaf hier zat de wind tegen, met momenten zelfs ferm tegen. Al snel werden er groepjes van een tiental man gevormd, om toch ietske uit de wind te blijven. En het was zeker nodig. Iedere keer dat er een beetje buiten de beschutting van bikers voor je gereden werd, werd het heel moeilijk om hetzelfde tempo aan te houden. De bikers die op de strook tussen Nieuwpoort en St.-Idesbald (toch een kleine 10 km) alleen vielen, waren zeker te beklagen.
Toen we een halfuurke later arriveerden in St.-Idesbald was ons groepje aangezwollen tot een 40-tal bikers. Andere groepkes werden bijgehaald, en wijzelf werden bijgehaald door achterliggende bikers. Het voorbije halfuur was het ook kwestie van goed geconcentreerd te rijden om geen valpartijen te veroorzaken. Bikers die alle kanten uitzwiepten door de wind, ons pelotonnetje dat constant slingerde, bikers die plots in de remmen gaan, ... in een peloton (hoe klein ook) rijden blijft nog altijd iets speciaals.
Bij het keerpunt in St.-Idesbald was het weer lopen geblazen. De eersten haddden ons hier een tijdje geleden al gedwarst en waren waarschijnlijk al terug in Oostduinkerke.
De eerste loopstrook werd gevolgd door een paar stroken weg en duinen om in Koksijde opnieuw het strand op te rijden. Maar niet voor lang ... Er werd vanaf hier regelmatig gewisseld tussen strand, dijk en duinen, hetgeen het alleen maar lastiger maakte door het vele lopen door het mulle zand.
En blijkbaar is dat lastiger dan de Olieberg ... Allez, dat hoorde ik toch van een Moense Krierecrosser die plots in mijn wiel zat daar ergens in de duinen in Koksijde.
Een paar loop en zandstroken verder kwamen we (eindelijk) terug aan in Oostduinkerke. Via een soort jaagpadje door de duinen kwamen we in Oostduinkerke ter hoogte van het Ijslandplein. Nog een paar 100 m over de dijk en de tweede beachrace uit mijn "carrière" zat erop.
Na de aankomst ook nog een klapke gedaan met een biker uit Bissegem die een vijftal plaatsen na mij aankwam. Nadien onmiddellijk de bike afgespoten het zand en zout zijn werk niet te laten doen, en nog efkes gekeken naar de bikers die aan het aankomen (22 km) of passeren (44 km) waren. Dan Steenbakker Koen nog zien passeren die blijkbaar ferm aan het afzien was ... en hij moest nog een tweede ronde afhaspelen ...
Uiteindelijk als 90ste over de streep gekomen in een tijd van 1u08'39" (op 153 gearriveerden). Een hele verbetering in vergelijking met vorig jaar toen ik het moest stellen met een en 204e plaats (in 1u20'24") op 222 gearriveerden ...
Volgend seizoen zou ik een paar beachraces meer willen rijden, en misschien zelfs eens de langste afstand proberen ...
tussentotaal 2007 : 453,32 km
Zaterdag, uitstap met het werk in Jupille, ganse dag outdooractiviteiten zoals klimmen, bruggen bouwen, ...
Zondagmorgen, waaien, regenen, ... het zag er dus "heel goed" uit om naar Oostduinkerke te vertrekken.
Rond 9u met de wagen vertrokken richting Oostduinkerke voor de Beachrace om er tegen tienen te arriveren. Wagen geparkeerd aan de "Twenty One", me klaargemaakt en direct naar de Witte Burg om mijn startnummer te gaan ophalen. En 't was een schoon nummerke ! 1.111, 'k zou dus zeker overal de eerste zijn ... Bij de ophaling van de nummers ook nog Steenbakker Andy tegen het lijf gelopen, die er op zoek was naar zijn taxichauffeur annex vader.
Een sanitaire stop verder en we waren klaar om naar de start te rijden, waar ik weeral Steenbakker Andy tegen het lijf liep. Ook Steenbakker Koen kwam hier na een vijftal minuten toe. Steenbakker Rik was nergens te bespeuren. Later bleek dat hij met griep in Moen gebleven was.
Na een twintigtal minuten wachten werd eindelijk het startschot gegeven. Een 850-tal bikers (vele minder dan de 1.500 van vorig jaar) begonnen eraan met een sprintje richting berijdbaar zand.
Met de wind in de rug was het vliegen naar Nieuwpoort, er werden makkelijk snelheden gemaakt tot 45 - 50 km/u. Bikers werden voorgestoken, andere vloog je dan weer zelf voorbij. Van in groepjes rijden was er dan ook geen sprake, 't was iedereen voor zich tot in Nieuwpoort, waar de eerste golfbrekers lagen te wachten.
En de eerste golfbreker had in combinatie met de hoge snelheden al wat slachtoffers gemaakt. Bij deze eerste golfbreker stonden toeschouwers ons toe te roepen dat er een valpartij geweest was net erna ... Gelukkig dat die toeschouwers stonden te roepen en tieren van ver, want er zouden zeker nog valpartijen gevolgd zijn !
Het zou vanaf hier dus opletten geblazen zijn om niet op je bakkes te gaan bij de golfbrekers.
Een paar golfbrekers verder stond de eerste loopstrook richting dijk op het programma. Bij het oprijden van de dijk waren de eerste bikers al begonnen aan de terugweg richting Koksijde. Net voor de pier mochten (moesten eigenlijk) we het strand terug op voor een ellenlange terugweg tot in St.-Idesbald.
En vanaf hier zat de wind tegen, met momenten zelfs ferm tegen. Al snel werden er groepjes van een tiental man gevormd, om toch ietske uit de wind te blijven. En het was zeker nodig. Iedere keer dat er een beetje buiten de beschutting van bikers voor je gereden werd, werd het heel moeilijk om hetzelfde tempo aan te houden. De bikers die op de strook tussen Nieuwpoort en St.-Idesbald (toch een kleine 10 km) alleen vielen, waren zeker te beklagen.
Toen we een halfuurke later arriveerden in St.-Idesbald was ons groepje aangezwollen tot een 40-tal bikers. Andere groepkes werden bijgehaald, en wijzelf werden bijgehaald door achterliggende bikers. Het voorbije halfuur was het ook kwestie van goed geconcentreerd te rijden om geen valpartijen te veroorzaken. Bikers die alle kanten uitzwiepten door de wind, ons pelotonnetje dat constant slingerde, bikers die plots in de remmen gaan, ... in een peloton (hoe klein ook) rijden blijft nog altijd iets speciaals.
Bij het keerpunt in St.-Idesbald was het weer lopen geblazen. De eersten haddden ons hier een tijdje geleden al gedwarst en waren waarschijnlijk al terug in Oostduinkerke.
De eerste loopstrook werd gevolgd door een paar stroken weg en duinen om in Koksijde opnieuw het strand op te rijden. Maar niet voor lang ... Er werd vanaf hier regelmatig gewisseld tussen strand, dijk en duinen, hetgeen het alleen maar lastiger maakte door het vele lopen door het mulle zand.
En blijkbaar is dat lastiger dan de Olieberg ... Allez, dat hoorde ik toch van een Moense Krierecrosser die plots in mijn wiel zat daar ergens in de duinen in Koksijde.
Een paar loop en zandstroken verder kwamen we (eindelijk) terug aan in Oostduinkerke. Via een soort jaagpadje door de duinen kwamen we in Oostduinkerke ter hoogte van het Ijslandplein. Nog een paar 100 m over de dijk en de tweede beachrace uit mijn "carrière" zat erop.
Na de aankomst ook nog een klapke gedaan met een biker uit Bissegem die een vijftal plaatsen na mij aankwam. Nadien onmiddellijk de bike afgespoten het zand en zout zijn werk niet te laten doen, en nog efkes gekeken naar de bikers die aan het aankomen (22 km) of passeren (44 km) waren. Dan Steenbakker Koen nog zien passeren die blijkbaar ferm aan het afzien was ... en hij moest nog een tweede ronde afhaspelen ...
Uiteindelijk als 90ste over de streep gekomen in een tijd van 1u08'39" (op 153 gearriveerden). Een hele verbetering in vergelijking met vorig jaar toen ik het moest stellen met een en 204e plaats (in 1u20'24") op 222 gearriveerden ...
Volgend seizoen zou ik een paar beachraces meer willen rijden, en misschien zelfs eens de langste afstand proberen ...
tussentotaal 2007 : 453,32 km
0 Comments:
Post a Comment