zat. 14.10.2006 : Sankt-Vith en omgeving (part one)

26,33 km, 1u27, 18,03 km/u, 340 hm

Niet veel toe te voegen aan onderstaand verslag van broeder Nick, behalve dat ik er enorm van verschoten ben met welk een gemiddelde hartslag ik deze route reed ... 127 hrm, zo een 40-45 lager dan anders ...

Samen met de ganse familie hadden we voor dit weekend een huisje gehuurd in Rodt, een viertal kilometer van Sankt Vith.Vorig jaar waren John (met zijn gezin) en ikzelf en Helena daar al geweest en hadden er twee mooie mtb-tochten gedaan. Dit jaar verlangde ik om weer hetzelfde te gaan doen. Nu hadden we echter onze jongere broer ook mee, die het ook wel zag zitten om mee te gaan biken. Zo gezegd, zo gedaan. John had op voorhand een tochtje uitgetekend om te doen op zaterdag, ik had mij gebaseerd op de vtt vanuit Sun Parks uit Vielsalm. We gingen er immers vanuit dat Tony enkel zaterdag zou meegaan.

Zaterdag dus 's ochtends omstreeks 10 uur vertrokken. Vanuit Rodt ging het via een stuk straat naar het eerste stuk offroad, nabij Wolkeshart. We verkozen vandaag een heel aantal goed berijdbare stukken. Tony mocht niet direct een degout krijgen van het MTB'en... John had echt gekozen voor een mooie route met een aantal hoogtemeters, maar die niet te heel lastig en moeilijk berijdbaar was.Het ging van het ene stuk bos naar het ander... Hoe kan het ook anders in de Hoge Venen? Tony amuseerde zich kostelijk, net zoals John en ikzelf. Het was de eerste keer dat we alledrie "echt" gingen biken. Tot mijn verbazing bleek Tony nog goed mee te kunnen. Echt inhouden moesten we ons niet, echt rap reden we ook niet...
Hier en daar zaten er redelijk lange beklimmingen, maar niet direct van de steilste... Als het ietske technischer werd, of de afdalingen snel waren, moest Tony een gaatje laten, wat volledig normaal is.
Na heel wat stukken bos kwamen we terecht in Recht. Van daaruit ging het dan weer de bossen binnen. John had geopteerd om heel wat lussen in te lassen rond een stuk dat we in principe rechtstreeks konden nemen terug naar Rodt. Indien Tony dan te moe werd, dan konden we direct afdalen tot in Rodt. Na een 20 tal kilometers was Tony bijna aan het einde van zijn Latijn. Hij wou echter niet opgeven en ging de lussen zeker niet afsnijden. Na een kleine 23 kilometer vroegen we het hem nog eens, maar dan besloot hij toch om een tweetal lussen links te laten liggen. Dan was het dus rechtstreeks afzakken via het voetbalplein van Rodt en het Biermuseum naar het vakantiehuisje.

Na een zeer aangename voormiddag onder broers kwamen we weer aan in Rodt. Voor herhaling vatbaar dus...