woensdag 22 augustus 2007 : Mont-Ventoux

22,15 km, 2u 12', 9,95 km/u, 1.549 hm

Het was oorspronkelijk de bedoeling om de Ventoux off-road op te rijden, maar heb daar in laatste instantie van afgezien. Een beklimming van minstens 2u45' zag ik niet echt zitten, minstens 2u over de weg zou al meer dan genoeg zijn.

Na een autorit van bijna 2 uur vanuit Montboucher-sur-Jambron, rond 11u30 gearriveerd in Bédoin. Het was precies verder dan we dachten ... Het was al middag, dus eerst wat gegeten, maar niet teveel, om niet met een opgeblazen gevoel te moeten fietsen. Instructies gegeven aan mijn volgwagen (Inge en de kids), en we konden er in "vliegen" ...

Rond 12u20 dus gestart vanuit Bédoin voor wat de lastigste kant zou moeten zijn. De beklimmingen vanuit Malaucène en Sault (de 'mietjeskant') zijn blijkbaar makkelijker ...

De eerste km's gingen vrij vlot, de stijgingspercentages liggen hier nog niet zo hoog. Tot km 7 lopen de stijgingspercentages niet hoger dan een kleine 2-3 %.

Na de doortocht door Saint Colombes (waar Inge de eerste keer stil stond om mij te "bewonderen"), volgen nog een paar km die al iets lastiger zijn, met percentages tot een kleine 6%. Het begon dus al wat lastiger te worden ...

Moeilijker en lastiger werd het helemaal toen het bos binnengereden werd. Tot aan Chalet Reynard zakken de stijgingspercentages niet meer onder de 9%. Bij de eerstvolgende tussenstop van Inge en de kids, moest mijn helm er al aan geloven. Jarno deed zijn werk en ving hem mooi op !

Een paar km verder stonden mijn supporters weer langs de weg om mij te 'bewonderen' ... die paar km leken er precies een paar tientallen geweest te zijn. Constant percentages te vergelijken met het steilste stuk van de Kluis. Echt niet voor te stellen als je het niet gedaan hebt ...
Bij de volgende passage aan mijn supporters toch efkes afgestapt, om wat eten binnen te spelen, maar vooral om mijn kamelenbak bij te vullen, die was ondertussen (na amper een 12-tal km) al volledig leeg ...

De laatste km's door het bos konden afgehaspeld worden. Nog een paar benauwde km's, in het bos was er precies een zuurstofgebrek. Is het door de warmte of door het gevoel overal van afgesloten te zijn ? Ik weet het niet, maar was toch vrij benauwd en drukkend ...

Aan km 15 was hij er eindelijk, Chalet Reynard, die pal op de boomgrens ligt, op een hoogte van ongeveer 1.300 m. Reeds een 1.000-tal hoogtemeters overwonnen, nog een 600 hm te gaan in de laatste 6-7 km ...
Hier werd het ook plots veel kouder. Waar het beneden nog 25°C was, was het hier amper 15°C. En het zou nog kouder worden ...

De laatste km's (van Chalet Reynard tot de top) beloofden minder steil te worden. Maar minder lastig waren ze niet na reeds 15 km geklommen te hebben ... Het zijn vooral de eerste paar km buiten het bos die minder steil zijn. Nadien volgen terug wat lastigere stukken met percentages tot 7%, om te eindigen met een laatste 2km tot opnieuw 10%.

Het beste was er toen al af, want deze laatste 2 km toch regelmatig mijn op-één-na kleinste verzet nodig gehad ...

Helemaal op het einde nog aanmoedigingen gehad van de fotograaf van dienst (van de één of andere internetsite) met de melding dat het maar 500m meer was, maar dat het wel nog lastig ging zijn. De plezanterik ! Er wel onderstaande foto's aan overgehouden ... Nu niet denken dat die fotograaf daar 'scheef' stond foto's te trekken, het gaat er werkelijk zo steil omhoog !



Na 2u12' eindelijk de top bereikt met een gemiddelde van net geen 10km/u ... Snel mijn doornatte koerstruitje afgedaan om niet helemaal af te koelen (boven was het maar 10°C !), fiets op de wagen en terug naar beneden voor nog een tussenstop in Saint-Paul-les-3 Chateaux !